کی از نعمت های بزرگی که خداوند برای بندگان مومن و با تقوا در نظر گرفته است

بهشت و نعمت های فراوان و جاویدان آن است.

البته رضا و خشنودی خداوند از آنها، بالاترین پاداش است.

تنها چیزی که باعث ورود به بهشت است، ایمان و عمل صالح انسان در این دنیا است

و هر چه ایمان انسان، بیشتر و اعمال صالحش فراوان تر باشد،

مقام او در بهشت بالاتر است و فرقی میان زن و مرد نیست و هر انسانی می تواند به چنین مقاماتی برسد.

خداوند می فرماید: «هر کس از مردان یا زنان که عمل صالحی انجام دهد، و ایمان هم داشته باشد

به درستی که آنان وارد بهشت می شوند و بدون حساب در آن جا روزی دریافت می کنند»]

البته این انتظار که در عالم قیامت، احکام و قوانین و سنن عالم مادی و دنیا جاری باشد انتظاری نابه جا و ناصحیح است؛

و اگر در آیات و روایات از لذتی چون خوردن و آشامیدن و با همسران جوان زیباروی و

در کنار نهرها و زیر درختان بودن یاد شده است، بیشتر برای تقریب ذهن ما

به حقایق عالم قیامت بوده است و باید توجه داشت که این لذت ها همانند لذت های دنیایی نیست.

از مجموع آیات و روایات استفاده می شود زنان هم مانند مردان هر آن چه در بهشت بخواهند

در اختیارشان گذاشته می شود، از جمله نعمت های بهشتی، می توان به حور العین های بهشتی اشاره نمود.

در چندین آیه از قرآن مجید از همسران بهشتی تعبیر به «حورالعین» شده است.

حور جمع حوراء به معنای زنی است که سفیدی چشمش بسیار سفید و سیاهی آن نیز بسیار سیاه باشد

و یا به معنای زنی است که دارای چشمان سیاه چون چشم آهو باشد،

و «عین» جمع کلمه «عیناء» به معنای درشت چشم می باشد.

قرآن، حورالعین را به مرواریدهایی در بهشت توصیف می کند.

و ظاهراً حور العین موجوداتی غیر از زنان دنیایند.خداوند در مورد آنان می فرماید: «حور العین را به ازدواج آنها در می آوریم».و

آیات بسیاری به توصیف همنشینان بهشتی پرداخته است:

«فرشتگانی زیبا به صورت زن و مرد جوان در کمال زیبایی و طراوت».

بنابر تفسیر اغلب مفسّران، ازدواج به معنای دنیوی آن، در بهشت وجود ندارد.

پس این جا، نزدیک کردن و عطا کردن حورالعین از طرف خداوند به بندگان بهشتی اش مراد است.

اما گفتنی است که واژه حور و عین هم بر مذکر و هم بر مونث، هر دو اطلاق می گردد؛

از این رو مفهوم گسترده ای دارد که همه همسران بهشتی را شامل می شود؛

همسران زن برای مردان با ایمان، و همسران مرد برای زنان مومنه

بنابر تفسیر اغلب مفسّران، ازدواج به معنای دنیوی آن، در بهشت وجود ندارد.

پس این جا، نزدیک کردن و عطا کردن حور العین از طرف خداوند به بندگان بهشتی اش مراد است

از آیات قرآن چنین بر می آید که برای خدمتگزاری بهشتیان، «غلمان» هایی وجود دارد که از آنها به

عنوان مستخدمان زیباروی بهشتی یاد شده است، پسران زیبارویی که هر گاه ایشان را می بینی،

گمان می کنی گوهر تراشیده شده اند. و گویی مشابه مروارید غلطان هستند.

ظاهر این آیه آن است که پسران زیبای بهشتی فقط برای خدمتگزاری بهشتیان آفریده شده اند.

آنچه که می توان از مجموع مباحث مطروحه به عنوان جمع بندی نتیجه گرفت این است که:

همه نعمت های خداوند در بهشت برای زنان صالح و با ایمان همچون مردان با ایمان در نظر گرفته شده است،

و «حورالعین» به عنوان هم نشینانی نیکو و «غلمان» به عنوان خدمتگزارانی زیبارو در بهشت نیز از این قاعده مستثنی نیستند.