حرص می زنم برای پر کردن قفسه های یخچال ، خریدن لباس های پشت ویترین ،

زدن عطرهای جدید ، خوردن بستنی ، کارامل ، نوشابه های رنگارنگ ، شیرینی های تازه .... .

می ترسم دنیا تمام شود و چیزهای خوبش را از من بگیرد .

می ترسم نسل شمع ها و عود ها منقرض شود .

می ترسم سی دی های جدید دیگر بیرون نیاید . می ترسم از قافله عقب بمانم .

دلم شور می زند ، دلم شور ندیدن را می زند . خیابان ها را می گردم .

از هر ویترینی چیزی سهم من است و از هر مغازه ای ، جنسی .

می ترسم زندگی و اتفاقاتش تمام شود و من از روی حواس پرتی نفهممش .

دور و برم را نگاه می کنم . به قفسه لبریز شده از کتاب های خوانده نشده

و عطرهای استفاده نشده . بعد می بینم ، دهانم از چشیدن خسته است

و پایم از رفتن و دستم از خرید کردن . غمگین شدنم را از روزهایی دارم که زیاد دنیال زندگی دویده ام .

خسته می شوم از این همه دویدن و نرسیدن.

حتی از اینکه خسته ام ، خسته شده ام !

دیگر هیچ چیز تازه ای به چشمم تازه نیست .

چشم هایم دیگر آنقدر دیده که دلش نخواهد ببیند .

دلم سیر شدن و خسته نشدن و طعم آرامش می خواهد .

تو چی ؟؟!!