بهارهای شگفتی در راهند. فردا گلی می‏شکفد که بادها را پرپر می‏کند.

بهارهای شگفتی در راهند؛ این را من نمی‏گویم؛ آسمان می‏گوید با هزاران بهاری که دیده است.

بهارهای شگفتی در راهند؛ این را زمین می‏گوید؛ زمین که مادر همه بهارهای آمده است.

زمین که آبستن بهارهای شگفتی است که در راهند.

فردا گلی می‏شکفد که گل‏ها به پیشواز آمدنش، پرپر می‏شوند.

درخت‏ها، سجده می‏کنند مقدمش را، کوه‏ها سر بر آستان کرم او می‏گذارند

و دریاها، وام‏دار زلال چشمانش می‏شوند.فردا گلی می‏شکفد

که عطرش از همه پنجره‏های بسته عبور خواهد کرد؛

از همه دیوارهای سنگی، برج‏های بتُنی، خیابان‏های تاریک، کوچه‏های رنگ و رو رفته.

فردا گلی می‏شکفد که پنجره‏ها را باز خواهد کرد و آینه‏ها را شفاف.فردا گلی می‏شکفد

که ابرها را به باران دعوت می‏کند، باران را به زمین تشنه می‏فشاند،

گل‏ها را می‏رویاند و خورشید را صدا می‏کند تا رنگین‏کمانی شگفت،

شرق تا غرب زمین و آسمان را به هم بدوزد؛ رنگین‏کمانی زیباتر از همه آذین‏ها

و خیر مقدم‏ها، رنگین‏کمانی که مزین به نام زیبای زیباترین گل دنیاست.

 فردا باران می‏بارد، گلی می‏شکفد. مردی می‏آید؛ فردا مردی که قرار است در باران بیاید،

خواهد رسید؛ بعد توفان می‏گیرد، باران تند می‏بارد.فردا، گلی می‏آید؛

گلی که کشتیبان «سفینه النجاه» است. می‏آید و آرامش را به دل‏های عاشق می‏آورد

و منتظران را سوار می‏کند.فردا گلی می‏شکفد که بادها را پرپر می‏کند.

توفان، تاب ایستادگی در برابرش را ندارد؛پرپر می‏شود،

نسیم می‏شود و به پای مبارکش بوسه می‏زند:

«السلام علیک یا سفینه النجاه».