"دوستی با بعضـی آدَم ها مثـل نوشـیدن چـای کیسه ایست" 

هول هولکی و دم دستی. این دوستی‌ها برای رفع تکلیف خوبند.

 اما خستگی اَت را رفع نمی‌کنند...!این چای خوردن‌ها دل آدم را باز نمی‌کند!!!خاطره نمیشود.

 "فقط از سر اجبار می‌خوریشان که چای خورده باشی به بعدش هم فکر نمی‌کنی

دوستی با بعضی آدمهـا مثل خـوردن چـای خارجـی است...! پر از رنگ و بو. 

این دوستی‌ها جان می‌دهد برای مهمان‌ بازی...!!

برای تعریف کردن لطیفه‌های خنده‌دار.. برای فرستادن اس ام اس‌های صد تا

 یک غاز...برای خاطره‌های دمِ دستی. اولش هم حس خوبی به تو می‌دهند...

این "چای زود دم خارجی" را می‌ریزی در فنجان بزرگ!.

می‌نشینی با شکلات فندقی می‌خوری و

فکر می‌کنی خوشحال‌ترین آدم رویزمینی:))!

فقط نمیدانی چرا باقی چای که مانده در فنجان بعد از یکی دو ساعت می‌شود رنگ

 قیر یک مایع سیاه و بد بوکه چنان به دیواره فنجان رنگ می‌دهد

که انگار در آن مرکب چین ریخته بودی نه چای....!!!

دوستی با بعضی آدم‌هـامـثـل نوشـیدن چـای سـَرگل لاهیجان است...!.

باید نرم دم بکشدباید انتظارش را بکشی...

  بایـد برای عـطـر و رنـگـش منتـظر بمانی... باید صبر

 کنی. آرام باشی ومقدماتش را فراهم کنی... 

باید آن را بریزی در یک استکان کوچک کَـ ـمَـر باریکـــ

   "خوب نگاهش کنی".عطر ملایمَـش را اِحـ ـساس کُنی... و آهسته،

"   جُـرعِـه جُـرعه بنوشــی اش و زندگـی کنی