از روزهایی که دختر خانه بودم چند سالی میگذرد

اما هنوز طعم لقمه هایی که مامان برایم میگرفت از همان روزهایی که

تازه شروع به خوردن کرده بودم،تا روزهایی که لقمه تو کیف مدرسه

یا دانشگاهم می گذاشت زیر زبانم مانده است.

برای من که یکی از تفریحاتم امتحان کردن طعم غذاهای مختلف در بهترین

رستوران های شهرم و همچنین شهرهای زیادی که به انجا سفرکردم،

وحتی چند کشوری که دیدم،از دونرکباب ترکی گرفته تا چیکن تندوری هندی،

فیش ان چیپس انگلیسی و لوله کباب آذری و...

هیچ کدومش با همه خوشمزگی،طعمی نظیر طعم بی نظیر لقمه های مامان رانداشت وبه گردپایش هم نمی رسید

می دانستم چیزی بیشتر از تنها عادت به یک طعم خاص،دستپخت مامان را

از بقیه دستپخت ها متمایز کرده،اما این چرا همیشه گوشه ذهنم مانده بود

که چرا لقمه های مامان طعم متفاوتی دارند؟؟

همیشه به او میگفتم ومی گویم:مامان لقمه ها وغذاهایت مزه"جان"می ده،

یک مزه ای که تو هیچ خوراکی دیگری نیست.

تا بالاخره رازش را فهمیدم.

پسرم مریض و تب دارو بی حال بود.

با چشمهای بی حال و نیمه بازش توی رختخواب دراز کشیده بود ومن از دیدن حالش کلافه بودم.

راسته که تا مادر نباشی،هرگز نمی فهمی مادرت برایت چه کار کرده.

دل تو دلم نبود،بی اشتهایی چندروزه اش ولب نزدن به غذایش من رو بیشتر ناراحت می کرد.

در مسیر بازگشت از دکتر با خودم فکر کردم باید برایش چی بپزم

که هم برای سرماخوردگی اش خوب باشد و هم او را به اشتها بیاورد.

با همه نگرانی ام،ناچار بودم ظاهرم را آرام نگه دارم و با محبت و صبر

باهر ترفندی که به ذهنم می رسید از عوض کردن صدا گرفته

تا شکلک درآوردن،به خوردن غذا ترغیبش کنم.

وای که هر لقمه که در آن شرایط می خورد انگار به روح من قوت می داد.

و من قبل از هرچیز در لقمه برایش عشق می گذاشتم،طعمی که در هیچ ادویه ای نیست.

افزودنی مجازی که در غذای هیچ رستورانی نیست.

این جا بود که فهمیدم چرا در بدترین مریضی ها هم

لقمه های مامان برای بهتر شدنم از همه داروها موثرتر است...

در بی حوصلگی و کلافگی مریضی،مهری که مامان در هرقاشق وهرلقمه

برایم می گذاشت،همان رازی بود که طعم غذا را متحول می کرد.

راز تفاوت دستپخت مامان باهمه دستپخت های دنیا.

درغذای هیچ رستورانی هرچند معروف،چاشنی عشق مادر به فرزند نیست.

آنهایی که در روزهای مریضی یاحتی شادی،مادرشان کنارشان بوده و

با عشق برایشان غذا پخته،باید خوب بدانند

طعم لقمه های مامان چرا با همه غذاهای عالم فرق دارد.

درک حضور همراه مهربانی بی منت،که سایه حمایتش در شادی یا غم

روی سرمان بوده،روی طعم غذایش اثر داشته است...

منبع:مجله موفقیت