« روئیده » ! بر آن شاخه که دستی نرسیده ست

ای ماه که دستان هوس از تو بریده ست

 از خیره شدن ها به تو پیداست که دنیا

هرگز به خودش مثل تو « نادیده » ندیده ست

 روز و شب من بی تو عزا ، « ماه پری شاه »

یک موی تو را دیده ام امشب شب عیدست

 لبخند بزن خنده به لب های تو زیباست

مانند ترک روی اناری که رسیده ست

 تو مرگ منی ، وقت در آغوش کشیدن

از مثل توئی ، این همه تأخیر بعیدست

"محمد رفیعی"